Bertrand
Barnier (Louis de Funès) is een industrieel die op een zekere ochtend
door zijn boekhouder Christian Martin (Claude Rich) vroeg uit zijn bed
wordt gewekt. Deze vraagt hem om een verdubbeling van zijn salaris omdat
hij zijn geliefde niet te min wil zijn. Ze schijnt namelijk de dochter te
zijn van welstellende ouders. Verder biecht Martin op dat hij via
boekhoudkundige kneepjes 60.000.000 oude Franse Franken van de firma
Barnier heeft ontvreemd. Het geld werd witgewassen via juwelen die zich in
een koffer bevinden.
Gezien deze fraude betrekking heeft op de boekhouding van zijn bedrijf,
kan Barnier de politie niet verwittigen. Hij gaat dan maar in op de vraag
van Martin om zijn salaris te verhogen, waarna deze als kers op de taart
bekent dat zijn geliefde eigenlijk de dochter van Barnier is. Maar wanneer
die zogezegde dochter opduikt geeft zij op haar beurt toe te hebben
gelogen tegen Martin over wie haar vader is.
Ondertussen heeft de poetsvrouw haar ontslag gegeven, pakt haar spullen
in, en in een moment van verwarring vertrekt ze met de koffer juwelen van
Martin in plaats van haar eigen koffer.
En wie is Oscar in heel dat verhaal? De chauffeur van Barnier, die hij
eerder heeft ontslagen, maar op wie zijn echte dochter Colette verliefd
was geworden, en van wie ze in verwachting is, althans dat heeft ze haar
vader wijsgemaakt.
Het verhaal vliegt van de
ene leugen naar de andere, van de ene ontknoping in de andere. Het houdt
geen minuut op. Een tempo dat Louis de Funès als geen ander weet aan te
houden. Wie de Funès bestempelt als een nerveus personage dat heen en
weer springt op het scherm vindt in deze film zijn gelijk. Al misprijs ik
deze perceptie.
Hoewel bij het lezen van
deze (te korte) samenvatting het plot verwarrend lijkt, is het bij het
bekijken van de film allemaal duidelijk. Toch doe ik mijn hoedje af voor
Claude Magnier die het scenario schreef, dat eerst vele malen als
theaterstuk werd gespeeld, eveneens met Louis de Funès in de hoofdrol. De
film is van 1967, het theaterstuk werd honderden keren gespeeld van 1959
tot 1972. Jammer dat ik daar niet live kon bij zijn...
In de film zien we opnieuw
enkele bekenden rond Louis de Funès, zoals Paul Préboist als butler en
Claude Gensac als zijn echtgenote. Mario David speelde zowel in het
toneelstuk als in de film de rol van zijn kinesist. |
